Jeden

                Uwierzcie mi, naprawdę chciałabym powiedzieć, że reszta drogi do Hogwartu po incydencie z sokiem malinowym, przebiegła spokojnie. Chciałabym tak powiedzieć, ale nie powiem. Dlaczego? Już Wam mówię…          

                Zirytowana Hermiona podeptała do przedziału, w którym siedział Harry i Ron wraz z Puszkiem – jej wiernym towarzyszem. Dziewczyna wręcz ziała nienawiścią do wszystkiego w jej otoczeniu i nie chodzi tu tylko o sytuację, która miała miejsce chwilę temu. Siedemnastolatka przechodziła przez trudny okres w swoim żywocie.  Pierwszym czynnikiem tworzącym jest ten „trudny okres” jest aktualna miesiączka. Wiecie, hormony wirują, dziewczyna ma chcicę, a odpowiednich facetów nie ma… Ostatni odpowiedni ulotnił się w wakacje. Wręcz go coś wchłonęło. Jakiś smok, czy coś. Trochę ryku było, ale teraz jest Malfoy i może Hermiona popatrzeć. Przepraszam, znowu za dużo moich dygresji i dziwnych innych… Do rzeczy. Dziewczyna ma okres, po dwóch tygodniach związku jej chłopaka coś zjadło, a do tego wszystkiego zmarnowała swój ukochany, malinowy sok na, tego kretyna, Malfoya. Ale teraz, w ramach pocieszenia, przez panną Granger siedzi Harry i Ron.

- Ronaldzie Weasley – oho, się zaczyna – brudzisz moje siedzenie swoimi buciorami! – Hermiony głos był… przerażający. Nie próbowałabym tego w domu. Gryfonka zlustrowała chichrającego się Pottera od góry do dołu – a ty co się śmiejesz?! – kontynuowała – czy JA jestem śmieszna?! NIE! Ja jestem poważna i spokojna! – Tak, spokojem to dziewczyna kipiała. Była niczym tafla oceanu przy przechodzącym przez niego huraganie Catrina. Swoją drogą, to podejrzane, że wszystkie huragany mają nazwy żeńskie. Przecież kobiety są takie spokojne. Popatrzcie na Hermionę! Toć ona jest słodka, spokojna i urocza i baaaardzo potulna! Chyba was nie przekonałam… No cóż, idziemy dalej z tym biegiem akcji…

                Tymczasem Harry przestał się śmiać, Ron usiadł jak człowiekowi siedzieć przystało, a panna Granger podeszła do okna z Krzywołapem na rękach i zaczęła czegoś wypatrywać. Coś w oddali ją zdenerwowało i dziewczyna zmrużyła oczy. Całkiem przypadkowo użyła magii bezróżdżkowej, a w odzewie tego, okno pociągu pękło. Wspominałam, że Hermiona była naprawdę spokojna?

                Dziewczyna sapnęła głośno, chłopacy wymienili znaczące spojrzenia, po czym obruszona wyszła z przedziału.

- Co ją kopnęło? – zaczął Ron – spięcie z prądem, czy ki grom? – założył ponownie nogi na siedzenie.

Harry Potter wzruszył ramionami – okres ma, ale jest to najgorsze wydanie z jakim miałem kiedykolwiek do czynienia.

                Harry Potter… Wybraniec… Dziecko-Które-Z-Głupoty-Przeżyło… Tylko nieliczni go znają z bardzo odmiennej strony… Owszem, mieszkał u Dursleyów, lecz, mówiąc najogólniej – ich zasady miał głęboko w dupie. Dopóki nie kazali mu zmywać naczyń (chyba jakiś uraz psychiczny, czy coś… możliwe, że stoczył wojnę ze zmywakiem, bo ten Gryfonowi zagroził, że naśle na niego dementorów… przyczyny są cały czas badane; nie zapomnę o tym niczym brat Kaczyński nadal nie zapomniał o Smoleńsku… znowu zbaczam z tematu…) Pewnie już zapomnieliście, o czym pisałam, przypomnę początek zdania, który wystukałam przed tym jakże długim i skomplikowanym nawiasie… Dopóki Dursleyowie nie kazali zmywać Harry’emu naczyń, było dobrze. Biedulka nie mogła patrzeć na zmywak. Chłopak żył sobie u nich, a raczej nocował. Za dnia wychodził do klubu, aby… się zabawić. Nie oszukujmy się – nasza ciamajda miała jakiś popęd seksualny i ze swoim mikroskopijnym przyjacielem chciał go zaspokoić. Czasami się mu to udawało, wtedy wracał do domu ciotki i wuja zadowolony i pełen dumy, a w takim stanie nie był straszny mu zmywak. Siedemnastolatek jednak znał pewne, stare, lecz jakże życiowe powiedzenie, które przekazała mu jego pierwsza kochanka…

                W Harrym aż wrzało, znikomy przyjaciel się dumnie prężył w bokserkach… Swoją drogą, kto, KTO zakłada bokserki w różowe zające na swój pierwszy raz? No proszę… Szkoda, że skarpetki nie były w serduszka, tylko w gwiazdki. Ale nie zapominajmy, że jest to Horry Portier, który nie padł i jemu należy się szacunek. Jego pierwszą partnerką była modelka, która się łudziła, że ten oto typek w dziwnych bokserkach jest synem jakiejś szychy z branży i poleci ją ojcowi, aby tamten ją gdzieś wcisnął… Czy jakoś tak. W skrócie: dziewczyna miała marzenia i bujną wyobraźnię.

Nie wnikajmy w szczegóły pierwszej wtopy chłopca z błyskawicą na czele… Pod koniec całej… dosyć mokrej roboty, modelka nie była usatysfakcjonowana, a Gryfon był cholernie zażenowany swoją sytuacją i chciał jakoś przeprosić dziewczynę. Ledwo, co dukał. Ej, no! Czego się spodziewacie? Że Harry będzie potrafił się elokwentnie wypowiedzieć? Dział fantastyki jest kilka blogów dalej! Wracając… Chłopak – przepraszam – już MĘŻCZYZNA – ukrył twarz w dłoniach. Obok niego zasiadła modeleczka, która, klepiąc go po plecach wypowiedziała dosyć zapadające w pamięć słowa: pamiętaj, Harry: z chu*em i wodą nie ma żartów.

Chłopak dosyć długo rozmyślał, o co chodziło dziewczynie, lecz po roku rozmyślań, wpadł na genialny pomysł, że Gabriela mówiła o prezerwatywie, której chłopak nie użył. Swoją drogą zastanawia mnie fakt, gdzie on tą prezerwatywę chciał w przyszłości zakładać, ale to już nie mój problem…

Wracając do wagonu… Harry wiedział, że to może być wina hormonów, które aktualnie w Hermionie wrzały. Swoją drogą, nie raz dziewczyna go pobiła, bo miała te dni. A Ron… No cóż. Był zdziwiony całą tą sytuacją. Siedemnastolatka nie potrafiła z Ronem złapać wspólnego języka. Owszem, po sytuacji z trollem w pierwszej klasie, ich stosunki się polepszyły, lecz nie na długo. Panna Granger odkryła, że rudzielec jest zbyt ograniczony, ażeby móc z nim rozmawiać o czymkolwiek i po prostu zaczęła go unikać. Od tamtej pory minęło dużo czasu i Weasley już przestał się łudzić, że jego relacje z ładną Gryfonką przeżyją odrodzenie.

Tak, dobrze przeczytaliście, Ron uważał Pannę Zjadłam-Wszystkie-Książki-Więc-Wiem-Wszystko  (w skrócie ZWKWWW) za ładną. Dziewczyna przez ostatnie miesiące dorosła i fizycznie i psychicznie. Co się rzuca na pierwszy rzut oka facetów, to oczywiście cycki. Już nie były tak znikome, jak pewna część ciała Pottera. Do tego Hermiona ostatnimi czasy polubiła chwalenie się swoimi atutami, przez co duża część męskiej populacji zaczęła zwracać uwagę na naczelną kujonicę Hogwartu. Oczywiście, wcześniej też zwracali na nią uwagę, ale to było tylko wtedy, kiedy nie mieli napisanej pracy na eliksiry, a Snape… Chyba każdy wie, jaki on jest. U profesora, który dawno, dawno temu, pokłócił się z szamponem istniały dwie oceny z wypracowań: Powyżej oczekiwań albo Troll. Istnieje legenda, że ktoś dostał Wybitny, ale żadne źródła nie potwierdzają tych doniesień. A wracając do Gryfonki i jej dorastania...

Włosy przestały wyglądać jak u wkurwionego Szopena i aktualnie się układały w stonowane fale. Sama zainteresowana była tym faktem mile zaskoczona, bo już rozważała możliwość ścięcia tych sterczących kudłów na zero i wtedy nie byłoby problemów z irytującymi kłakami. Na szczęście ogółu, upierzenie głowy się ogarnęło, co pozwoliło reszcie światu odetchnąć z ulgą. Tak między nami – brunetka odziedziczyła po ojcu jego dużą, jajowatą dyńkę i z łysym globusem nie wyglądałaby zbyt atrakcyjnie…

                Sama zainteresowana aktualnie przemierzała korytarz. Każdy od początku usuwał się z jej drogi, więc dziewczyna nie przejmowała się, kto jest przed nią, bo i tak się odsuwał.

JEB.

- Jak chodzisz, szmaciarzu?! Nie widzisz, że idę?! Ślepy… - dziewczyna podniosła głowę i ją zamurowało – ym… dzień dobry, psorze.

                Naprzeciw leżącej na podłodze Hermiony był wkurwiony Snape, który otrzepał swoją śnieżnoczarną szatę, po czym rzucił spojrzenie modliszki numer dwa w kierunku siedemnastoletki.

- Jutro. U. Mnie. Po. Kolacji. – wycedził przez zęby, po czym obrócił się na pięcie i oburzony poszedł przed siebie.

***

I o to jedyneczka ;) Nie potrafię pisać przemów pod notkami, więc się przymknę i z powodu braku kebaba, pójdę spać :(

Dobranoc.